კაი ხანია, ასე არ დამწყვეტია გული არაფერზე...
სათვალე მოვიხსენი და ხმაურიან დარბაზში აღმოვჩნდი... გარშემო პოპკორნის ყუთები და ცარიელი ბოთლები ყრია...
რა მინდა აქ?!
დამაბრუნეთ პანდორაზე :(!
არ ვიცი, სიტყვები არ მყოფნის.
ცხადად ქცეული სიზმარივით იყო... ზღაპარში მეგონა თავი...
ალბათ კაი ხანი შთაბეჭდილებების ქვეშ ვიქნები.
P.S. გავუფრთხილდეთ ჩვენს წილ პანდორას :).
2 comments:
ინტ3ლიგ3ნტო, რა ვუშველოთ ჩვენს ამ განწყობას?
მთელი დღეა ფილმიდან ნაწყვეტებს ვუცქერ და მის ხმოვან ბილიკებს ვუსმენ... მინდა ასეთი სამყარო!
კიდევ უნდა წავიდეთ პანდორაზე :D.
Post a Comment